Niewolnica Izaura

Jak już wcześniej pisałam tone po łokcie w gównie.

Gównie najwyższej klasy. 

Na bogato.

Niby kocham swojego męża i czasem czuje się szcześliwa, ale 

Ale dominują dni niewolnicy izaury sprzatanie, pranie przsowanie + gotowanie + spełnianie zachcianek.

I nagle gdzie w tym wszytskim jestem ja?

Pomiędzy pracami domowymi a pracą a kontaktowaniem się z jego matką i staranie się nie wbić jej noża w plecy.

Skąd ten wniosek:

Mieliśmy kota aleksandra niestety musieliśmy go uśpić.

Wybłagałam nowego rasa ragdol zapłaciliśmy zaliczke ja nakupowałam wsztskiego dla kota.

Jedziemy go odebrac a mąż mi na to, że on to nie chce.

Więc ja na to jak rasowa niewolnica no to dobrze zastanów sie na poważnie.

Cholera jasna to jest chyba oczywiste, że o tym marze i pragne tego jeśli często o tym mówie.

No i pan i władca się nie zgodzil.

Oczywiście jak wróciłam do domu serce mi się pokroiło od patrzenia na stos kocich zabawek.

I teraz się zastanawiam a ja?

Gdzie ja jestem i moje potrzeby?

Na cholere był mi ten ślub który mnie tyle nerwów i wyrzeczeń kosztował.

Ja cały czas cierpie żyje w poświęceniu tylko po co??

A może tam gdzieś jest sobie facet przyzwoity, który kocha koty ?

I nie musi, ba nawet nie chce by był bogaty i robił karierę pieniądze to nie fszystko.

No i już ja sie popłakałam to jest łaskawa zgoda ale czy to o to chodziło?

chyba nie ....